329. Worship the niranjanam

Verse 329

ஓதுவது புருவநடு சுழியில் நின்று

உத்தமனே நூற்றெட்டு உருவே செய்தால்

மாதுவளர் ஆதார பூசைதானும்

மார்க்கமுடன் சுத்தமதாய் சித்தியாச்சு

கோதுபழு தில்லாத ஆறாதாரம்

குருவான மூலமடா மேலாதாரம்

நீதியுள்ள ஆதாரம் ஈராறுக்கும்

நிரஞ்சனமாய் நின்ற பூரணந்தான் பாரே

Translation:

Remaining at the whorl in the middle of the brow

The Supreme One!  If it is chanted hundred and eight times

The adhara puja which makes the lady grow

Will be accomplished perfectly

The faultless six adhara

Guru of them is the adhara on the top, it is the origin

For the adhara of twelve/dvadasantha

See the poornam which is niranjanam (nirguna).

Commentary:

Agatthiyar continues the previous verse on ajna worship.  One has to recite the mantra om reeng am 108 times while remaining at the ajna.  This worship will rise the lady, kundalini who travels through the adhara.  Ajna or the top adhara is the guru of all other adharas.  The twelve adhara that he talks about are the six within the body and six beyond.  It may also mean the dvadasnatha or the adhara that is twelve finger spans above the crown.

Niranjana means devoid of objectivication, that is not ascribing a character to something.  This way one will see the poorna or the Supreme in its original state, not in a state of objectification such as Sadasiva or Maheswara. 

முந்தைய பாடலில் துவக்கிய ஆக்ஞை பூஜையை இப்பாடலிலும் தொடருகிறார் அகத்தியர்.  ஓம் ரீங் அம் என்ற மந்திரத்தை ஆக்னையில் இருந்துகொண்டு ஜெபிக்க வேண்டும் என்று கூறிய அவர் அதை நூற்றிஎட்டு முறை செபிக்க வேண்டும் என்கிறார்.  இவ்வாறு செய்தால் மாது எனப்படும் குண்டலினி, வாலை எழுவாள், வளருவாள் ஏனெனில் ஆக்னையே பிற ஆதாரங்களுக்குக் குரு என்றும் அவள் ஆதாரம் பன்னிரண்டு எனப்படும் துவாதசாந்தத்தை அடைவாள் என்றும் அவர் கூறுகிறார்.

நிரஞ்சனம் என்றால் ஒரு பொருளை ஒரு தன்மையதாகக் கருதுவது.  நிரஞ்சனமாக நின்று பூஜை செய்வது என்றால் குறிப்பிட்ட குணங்கள் கொண்டதாக வழிபடாமல் நிர்குண ரூபமாக வழிபடுவது.

328. Mantra for ajna worship

Verse 328

பண்ணப்பா பூசைவிதி கண்ணே சூக்ஷம்

பாலகனே சூக்ஷமென்றசுடரில் நின்று

நண்ணப்பா ஆதார மூல பாடம்

நாதாந்த மூலமடா நந்திவீட்டில்

மோக்ஷமென்ற அகாரத்தைச் சொல்லக் கேளு

விண்ணப்பா நிறைந்திருந்த புருவ மேவி

மேன்மை பெற ஓம் ரீங் அம் என்று ஓதே.

Translation:

Perform worship son, the eye is the subtlety

The young one!  Remaining the flame, the subtlety

Seek the lesson of adhara mula.

In the house of Nandhi, it is the origin of terminus of nadhantha

Listen to akara, the moksha, being uttered

Going to the brows, the place filled by sky

Recite Om reeng am.

Commentary:

Following Ashtanga yoga Agatthiyar is describing mantra yoga here.  After raising the consciousness to ajna cakra the yogin remains in the state of awareness, the triple flames, and seeks the state beyond nadhantha.  He seeks the lesson about the adhara mula.  At the ajna, the house of Nandi, he listens to akara, the letter for nirguna brahman, being uttered and he recites om reeng am.

அஷ்டாங்க யோகத்தை விளக்கிய பிறகு இப்பாடலில் அகத்தியர் மந்திர யோகத்தை விளக்குகிறார்.  ஆக்ஞையை அடைந்த ஒரு யோகி அங்கு சுடர் நிலையில், அறிவு நிலையில் நின்று நாதாந்த மூலத்தையும் ஆதார மூலங்களைப் பற்றிய பாடங்களையும் தேடுகிறார்.  நந்தியின் வீடான ஆக்ஞையில் மோக்ஷ அட்சரமான அகாரம் உச்சரிக்கக் கேட்கிறார்.  தான் ஓம் ரீங் அம் என்று ஓதுகிறார் என்கிறார் அகத்தியர்.

327. Worship of Ajna

Verse 327

ஆச்சப்பா அருள் நிறைந்த புருவ மத்தி

அண்டபகி ரண்டமென்ற ஆதிவீடு

பேச்சப்பா பெருகிநின்ற ஆதி வீட்டில்

பிலமான பஞ்ச கரத்தாள் பஞ்ச சத்தி

மூச்சப்பா நிறைந்ததொரு சுடர்கள் மூன்று

 முனையான சுழிமுனைதான் மோக்ஷ மென்று

போச்சப்பா அந்திடமே சொந்தமாக

புத்தியுடன் அந்திடத்தைப் பூசை பண்ணே

Translation:

Yes son the middle of the brow

Is the primal house of universes

Within the primal house

The support- the five performers and five energies (Sakthi)

The breath- the triple flames

The tip- that of the whorl as moksha

It went there as the original place

Worship that place with buddhi (discrimination).

Commentary:

Agatthiyar is talking about the greatness of the ajna cakra.  He says it the primary locus of manifestation- the unierses, the pancha kartha and their sakthis, the triple flame of agni, surya and Chandra, the breath.  It is the terminus of the whorld-kundalini.  Thus the ajna is the origin and end of everything.  He tells Pulatthiyar to worship this locus as one’s own house, with buddhi or discrimination f permanent and temporary entities.

ஆக்ஞா சக்கரத்தை இப்பாடலில் போற்றுகிறார் அகத்தியர்.  அதுவே அனைத்துக்கும் மூலம், அனைத்தும் ஒடுங்கும் இடமும் அதுவே என்கிறார் அவர்.  அங்குதான் எல்லா அண்டங்கள் (வெளி), பஞ்ச கர்த்தாக்களும் அவர்களது சக்திகளும் (செயல்பாட்டை ஏற்படுத்துபவர்கள்), முச்சுடர்களும் (அறிவு என்னும் விளக்கு), சுழிமுனையின் உச்சி (முடியும் இடம் துவக்க இடம்) ஆகியவை உள்ளன என்றும் அந்த இடத்தை ஒருவர் தனது சொந்த வீடாக எண்ணி புத்தியுடன் பூசை செய்யவேண்டும் என்கிறார் அகத்தியர்.

326. Three mandala, triple flame- explained

Verse 326

தன்னுள்ளே தானறிந்து தன்னைப் பார்க்க

தனதான மண்டலங்கள் மூன்றினுள்ளே

கண்ணுள்ளே பொரிதனிலே தன்னைக் கண்டேன்

கருணைவர வெளிதனிலே தின்னக் கண்டேன்

விண்ணுள்ளே முச்சுடரைக் கண்டே அந்த

வேதாந்த முச்சுடரின் ஒளியைப் பார்க்கில்

எண்ணுள்ளே இருளதனில் நின்று பார்க்கில்

ஏகாந்த நிராமயமாம் அருள் தானாச்சே

Translation:

Knowing the self within oneself and seeing oneself so

Within the three mandala

I saw the self in the spark in the eye

With mercy occurring, I saw it eat in space

I saw the triple flame in the sky

When the light of that triple flame was perceived

While standing within me in the darkness

It became Ekantha niramaya arul (the singular self-supported grace).

Commentary:

The three mandala, agni, surya and Chandra mandala, represent the space or veLi.  Agatthiyar says that he says the self in the spark of the eye, which is the light of awareness.  The triple flames of surya, Chandra and agni were seen in the space.  He saw the awareness consuming the concept of space or space merged with light.  Then the light from the triple flame was perceived while remaining in the darkness, the original state which is untainted by light, awareness.  Then Agatthiyar says that he realized it to be ekantha niramaya arul or grace which is singular and unsupported by anything.  Support is not a physical entity that holds another.  Support is the basis on which something exists.  For example, a thought has a support, a space where it exists.  Thus thought is supported by space.  To remain self supported or unsupported means there is no space component at all.  As a previous verse mentioned there was darkness from which emerged arul or grace.  From this emerged light or awareness which led to the emergence of space.  Thus, Agatthiyar is saying that he perceived the state beyond awareness, he saw the state of grace. We should remember that this state is one step below the supreme state of darkness or iruL.

மூன்று மண்டலங்கள் என்பவை அக்னி மண்டலம், சூரிய மண்டலம் மற்றும் சந்திர மண்டலம்.  இவை வெளியைக் குறிக்கின்றன.  இந்த மூன்று மண்டலங்களையும் கண்ணின் பொறியில் பார்த்தேன் என்கிறார் அகத்தியர்.  கண்ணின் பொறி என்பது அறிவு என்று முன்னமே பார்த்தோம். அதாவது ஒளி அளவுக்குட்பட்ட வெளியைத் தின்னக் கண்டேன் என்கிறார் அவர்.  அதன் பிறகு மூன்று சுடர்களை விண்ணில் பார்த்தேன் என்கிறார் அவர்.  விண் என்பது பரவெளி.  முச்சுடர்கள் அக்னி, சூரியன், சந்திரன்.  இவ்வாறு இவை இப்போது அறிவு என்பதைக் குறிக்கின்றன.  இந்த அறிவு பரவெளியில் உள்ளது.  இவற்றை அவர் இருள் என்னும் நிலையிலிருந்து அதாவது தனது உண்மையான நிலையிலிருந்து அறிவின் பாதிப்பு இல்லாத நிலையிலிருந்து பார்த்தேன் என்கிறார்.  அப்போது அவை மூன்றும் ஏகாந்த நிராமய அருளாகத் தெரிந்தன என்கிறார் அவர்.  நிராமயம் என்றால் ஒன்றால் தாங்கப்படாமல் இருப்பது.  தாங்குவது என்றால் அது ஒரு இடத்தைப் பெற்றிருப்பது. நமக்கு எதிரே ஒரு நாற்காலி இருக்கிறது என்றால் அதை அங்குள்ள ஆகாய தத்துவம், வெளி தாங்குகிறது.  அதனால் ஒன்றாலும் தாங்கப்படாமல் இருப்பது என்றால் வெளி என்ற தத்துவம் நீங்கிய நிலையைக் குறிக்கிறது.  இந்த நிலை அருள் நிலை.  முந்தைய பாடல்களில் அகத்தியர் முதலில் இருள் இருந்தது.  அதில் அருள் தோன்றி ஒளியைத் தோன்றச் செய்தது.  அந்த ஒளியிலிருந்து வெளி தோன்றியது என்று கூறினார். இவ்வாறு அருள் நிலை என்பது அறிவைக் கடந்த நிலை ஆனால் அது இருள் நிலை அல்ல.  அதற்கு ஒரு படி கீழ்நிலையாக உள்ளது.

325. Abidance of light and space

Verse 325

 காணப்பா இருளதினால் ஒளிவுதான் தோன்றும்

கருவான ஒளியதினால் வெளிதான் தோற்றும்

பேணப்பா வெளியொளியும் எதனாலாச்சு

பெருகி நின்ற இருளதிலே உண்டாச்சப்பா

ஊணப்பா தானொடுங்கும் வகையைக் கேளு

உத்தமனே வெளியதுவும் ஒளியாய்ச் சேரும்

பூணப்பா ஒளியதுவும் இருளில் சேரும்

புத்தியுடன் கண்டறிவாய்த் தன்னுள்தானே

Translation:

See son, because of darkness concealment occurs

Due to the essence, light, space is revealed

Now think, what caused the emergence of light and space

They occurred due to/from the darkness

Plant this (idea) firmly. Now listen about the method of abidance

The supreme one!  The space joins the light

The light joins the darkness.

See these with buddi/discrimination, within you.

Commentary:

This is an important verse that needs contemplation.  Let us understand these concepts with an example.  Let us consider a light source and an object.  When the light is on, it reveals the object, its presence, its qualities.  Thus, the nature of the object is that which light reveals. We all know that an object may look as two entirely different things depending on the light source. Thus, what is known about an object depends on the light source, and it may or may not be the true nature of the object. The object has a true existence in the darkness which is absence of light. The light and space came from darkness which is the original entity.  One has to think about this carefully and understand within oneself.

Now the question why does Agatthiyar call the supreme state as darkness while Kashmir Saivam calls it prakasha, arises.  This also needs thinking.  In the presence of very bright light even objects that have light appear dark.  This is similar to stars disappearing when the sun is up, even though they have their own light.  Thus darkness and light are the same in that both conceal. 

இப்பாடலில் அகத்தியர் ஒரு முக்கியமான கருத்தை விளக்குகிறார்.  இதை ஒரு உதாரணத்தின் மூலம் புரிந்துகொள்ள முயலுவோம்.  ஒளி என்பது இருக்கும்போது பொருள்கள் கண்ணுக்குத் தென்படுகின்றன.  அவை இத்தகைய தன்மையை உடையவை என்று ஒளியே காட்டிக்கொடுக்கிறது.  ஒளியின் நிலையைப் பொருத்து பொருள்களின் தோற்றமும் மாறுபடுகிறது.  ஒளிதரும் விளக்கை மாற்றி வைத்தால் ஒன்றாகத் தெரியும் பொருள் மற்றொன்றாகத் தெரிகிறது.  இவ்வாறு விளக்கினால் காட்டப்படும் பொருள் அதன் உண்மையான தன்மையுடன் இருக்கலாம் அல்லது இல்லாமலும் போகலாம்.  ஆனால் அவை உண்மையான இருப்பைப் பெற்றுள்ளன, இந்த நிலை இருட்டில், அறிவின் பாதிப்பு நீங்கிய நிலையில், இருக்கிறது. அதனால் ஒளியும் அதனால் காட்டப்படும் வெளியும் இருளில் ஒடுங்குகின்றன.

அகத்தியர் உச்ச நிலை இருள் என்கிறாரே காஷ்மீர சைவம் அதை பிரகாசம் என்கிறதே என்ற கேள்வி இப்போது நமக்குள் எழுகிறது.  இதையும் ஒரு உதாரணத்தின் மூலம் புரிந்துகொள்ளலாம்.  மிகப் பிரகாசமான ஒரு ஒளி இருக்கும்போது அதன் அருகில் இருக்கும் பொருள்கள் கண்ணுக்குத் தெரிவதில்லை.  சூரியன் வானில் இருக்கும்போது நட்சத்திரங்கள் இருளடிக்கப்படுகின்றன.  இவ்வாறு பிரகாசம் இருளை ஏற்படுத்துகிறது.  இவ்வாறு அகத்தியர் கூறும் இருளும் காஷ்மீர சைவம் கூறும் பிரகாசமும் ஒன்றாகின்றன.  இதை ஒருவர் புத்தியினால் சிந்தித்து அறியலாம்.

324. Darkness, light and space explained

Verse 324

பாரப்பா இருளொளியும் வெளி மூன்றப்பா

பதிவான தேகமதில் கண்டுகொள்ளு

சாரப்பா இம்மூன்றின் நிலையைச் சொல்வேன்

சரீரமென்ற சத்தியடா இருள்தானப்பா

நேரப்பா அறிவான ஒளியின் கண்ணு

நிசமான வெளியத்த மாயாமாயம்

காரப்பா மாய்கை வெளி கண்ணோசூக்ஷங்

கருவான கண்மறைந்தால் இருள் தான்காணே

Translation:

See son, darkness, light and space are the three

See them in the locus, the body

I will tell you about the status of these three, you associate with them

The body, the sakthi, is the darkness

The eye is the light of awareness

Truthful space is the wonder created by maya

See son, the space of maya, the eye is subtle

If the eye hides then it is only darkness.

Commentary:

Agatthiyar is describing three very important concepts in this verse.  They are darkness, light and space.  This would explain the order of emanation he listed in the previous verses.  He says, the body which is sakthi is the darkness.  The common method of reference is the body is sakthi and the soul is siva. The body has the truth, Siva present in it but it is not obvious.  Hence, it is said to be dark.  One does not know the truth about the sakthi who appears as the body.  The light is light of consciousness, awareness.  When this light is present sakthi becomes visible.  If the light is switched off there is only darkness.  Space, according to Agatthiyar, is the effect of maya.  Thus, space is gross, awareness or eye is subtle and sakthi is causal.

இப்பாடலில் அகத்தியர் மூன்று முக்கியமான கருத்துக்களை விளக்குகிறார்.  அவை இருள், ஒளி, வெளி என்பவை.  இருள் என்பது உடலாக உள்ள சக்தி.  சித்த சம்பிரதாயத்தில் சக்தி உடல் சிவன் உயிர் என்று கருதுவது வழக்கம்.  உடல் என்பது ஒரு உருவம், ஒரு நிலை.  இந்த நிலையை அறிய உதவுவது அறிவு என்ற ஒளி, அதுவே கண்.  இதைத்தான் மனக்கண் ஞானக் கண் என்று கூறுகிறோம்.  இந்தக் கண் திறந்திருக்கும்வரை, ஒளி இருக்கும்வரை சக்தி தெரிகிறது.  வெளி என்பது மாயை.  சுத்த மாயையும் அசுத்த மாயையும் ஏற்படுத்தும் தோற்றம் என்று கூறுகிறார் அகத்தியர். 

இங்கு நாம் ஒன்றை முக்கியமாகக் கவனிக்க வேண்டும்.  கண் என்பது அறிவு என்று கூறும் அகத்தியர் அது பரநிலை என்று கூறவில்லை.  ஒன்றை அறிவது என்பது வேறு அதுவாகவே ஆவது என்பது வேறு.  அறியும் நிலையில் கண் திறந்திருக்கிறது.  அதுவாகவே ஆகும் நிலையில் அறிவு தேவையில்லை,  அதனால்தான் உச்ச நிலையான பர நிலையும் இருள் தாழ்ந்த அறிவற்ற நிலையான கேவலமும் அருள்.  ஒன்று அனைத்தையும் அறிந்த அனைத்துமாகவே ஆன இருள் மற்றது ஒன்றையும் அறியாத அஞ்ஞான இருள்.

323. See the self in the darkness

Verse 323

தானேதான் ஆகிநின்ற எழுவர் தானும்

தனித்து நின்ற பராபரமாஞ் சுழியினுள்ளே

வானேதான் கெதிஎனவே சகலசித்தும்

வரிந்துவிளை யாடி மிக வானமுட்டி

ஊனேதான் தானேவே முப்பாழுக்கப்பால்

ஒடுங்கி நின்ற பாழ் வீட்டுக்குள்ளே சென்று

நானேதான் நீயென்று அந்தகாரம்

நலமான இருளதனில் நாடிப்பாரே

Translation:

The seven who are nothing but self

Within the whorl, the paraparam

As the sky as the path/refuge, all the mystical accomplishments

Playing them, knocking on the sky

Beyond the three paazh,

Going into the house of paazh

As I am you, in the darkness/ in the sense of self

Seeking them in the darkness and see it.

Commentary:

Suzhi means whorl.  This whorl is Paraparam, the Supreme Being.  The seven are Brahma, Vishnu, Rudra, Maheswara, Sadasiva, Sakthi and Siva.  They are all nothing but Self.  All the seven manifestations reached the space, paazh, beyond the triple paazh- the paazh of maya, paazh of bodha or awarenss and paazh of upasantha or tranquility.  They reached the supreme state which is also paazh.  Agatthiyar advises Pulathiyar to go this house and seek them in the darkness described before, with a feeling “I am you all”.

சுழி என்றால் பராபரம் என்று தொடங்கும் அகத்தியர் எழுவரான பிரம்மா, விஷ்ணு, ருத்திரன், மகேஸ்வரன், சதாசிவன், சக்தி, சிவன் ஆகியோர் தான் தான் என்கிறார்.  வானத்தைப் பயணிக்கும் வழியாகக் கொண்டு பல சித்துக்களை விளையாடி முப்பாழ் எனப்படும் மாயப்பாழ், போதப்பாழ் உபசாந்தப்பாழ் என்பவற்றைக் கடந்து துவாதசாந்தத்தில் உள்ள பாழை அடைந்து அங்கு “நானே நீ” என்பதாக அதாவது ஜீவாத்மாவும் பரமாத்மாவும் ஒன்றே என்ற கருத்துடன் அந்த நிலையை இருளில் தேடவேண்டும் என்கிறார் அகத்தியர். 

322. Ravi madhi explained

Verse 322

பாரப்பா ருத்திரனார் தவத்தாலந்த

பக்குவமாய் அக்கினியை படைத்து நின்றார்

பேரப்பா பெற்றதொரு பிரம்மாவுந்தான்

பெருகிநின்ற பூமிதனைப் படைத்தாரப்பா

நேரப்பா திருமால்தான் கருணையாலே

நிச்சயமாய்ச் சலமதனை படைத்து நின்றார்

காரப்பா முன்சொன்ன சத்திசிவன் ரெண்டும்

கருணையுடன் ரவிமதியு மானார்தானே

Translation:

See son, Rudra with tapas

Created the fire

Then Brahma

Created the earth

Then Tirumal, through mercy

Created water

See son, the Siva and Sakthi mentioned before

Became Ravi and madhi.

Commentary:

The order of creation is described further in this verse.  Rudra created fire, Brahma created earth, Vishnu created water and Siva and Sakthi became Ravi and Madhi.

ஸ்ருஷ்டி கிராமம் இங்கு மேலும் விளக்கப்படுகிறது.  ருத்திரன் அக்னியைப் படைத்தார், விஷ்ணு நீரைப் படைத்தார், பிரம்மா பூமியைப் படைத்தார், சிவனும் சக்தியும் ரவியும் மதியுமாக நின்றார்கள் என்கிறார் அகத்தியர்.

321. Relationship between darkness, grace, light and creation

Verse 321

மேவுகின்ற ஆதியந்த மூர்த்திக்கு முன்னே

மெய்ஞ்ஞான இருளதிலே அருளுண்டாச்சு

தாவுகின்ற அருளதிலே ஒளியுண்டாச்சு

தண்ணொளிவு தானதனால் வெளியுண்டாச்சு

கூவுகின்ற பரவெளியால் சதாசிவனே

கூர்மையுடன் பேரண்டம் படைத்து நின்றார்

பாவுகின்ற மயேசுர னார் சத்தத்தோட

பதிவான வாய்வுதனை படைத்தார் பாரே

Translation:

Before the origin and terminus form

In the darkness of true wisdom (meijnana) grace (arul) occurred

In the spreading grace the light emerged

Due to its cool, light/self induced concealment of self, space emerged

In the”hu”(nadha) supreme space Sadasiva

Remained creating universes

Maheswara, with noise

Created air, see it.

Commentary:

Agatthiyar is describing creation in this verse.  Before the Supreme took a form which he calls aadhi andha moorthy or the origin-terminus form, remained the meijnana irul or darkness of true wisdom.  In this wisdom emerged arul or grace which led to the emergence of light.  The concealment or the light of self led to the emergence of space or veLi.  In this veLi, from the nadha principle Sadasiva created the universes.  The thanmatra or subtle quality of space is sound.  This led to the next element air, which has the subtle quality of touch sensation or sparsha.

சிருஷ்டிக்கும் இந்த இருள் அருளுக்கும் உள்ள தொடர்பை இப்பாடலில் விளக்குகிறார் அகத்தியர்.  அனைத்துக்கும் ஆதியாக, ஆதி அந்த மூர்த்தி அல்லது ஆதி உருவுக்கும் முன்பாக இருந்தது மெய்ஞ்ஞான இருள். இந்த இருளில் அருள் தோன்றியது.  அருளிலிருந்து ஒளி தோன்றியது.  இந்த ஒளி தான் எனப்படும் இறைவனை மறைத்தனால் வெளி தோன்றியது.  இந்த வெளியில் கூ அல்லது ஹூ எனப்படும் நாத தத்துவத்திலிருந்து சதாசிவன் உலகங்களைப் படைத்தார்.  அதனைத் தொடர்ந்து மகேஸ்வரர் வாயு தத்துவத்தைப் படைத்தார் என்கிறார் அகத்தியர். 

320. Arul Perumjyothi- Grace, the great effulgence

Verse 320

இருளான இருளினிட ஒளியைப் பார்க்க

என்ன சொல்வேன் அதனுடைய இன்பந்தன்னை

மருளான மனம் நிறுத்தி மனக்கண் கொண்டு

மாசற்ற இருளொளியை மகிழ்ந்தார் தானும்

அருளான பொருளிலே தானேதானாய்

அமர்ந்து வெளி தனையறிந்து ஒளியைப் பற்றி

வெகுளாமல் இரு அருளில் தானேதானாய்

விளங்கும் அருள் பொருளெனவே மேவிப்பாரே

Translation:

To see the light of the supreme darkness

How will I describe the bliss

Stopping the manas, the delusion, with mental eye

They enjoyed the faultless light of the darkness

As Self, the grace (arul)

Remaining in it, knowing about space, holding to the light

With any hurry/anger, in the two/ darkness grace, as Self

See the entity, grace.  Experience it by embracing it.

Commentary:

The darkness described in the previous verse as the supreme state is the indescribable grace, bliss.  Agatthiyar explains it saying stopping the manas which causes delusion, using the mental eye or mental perception the effulgence of the darkness is seen as grace or arul.  This grace is indescribable.  Vallalar describes it at arul perumjyothi- grace the great effulgence, thani perum karunai- the unique great mercy.

 

முந்தைய பாடலில் கூறிய இருள் என்பது உண்மையில் அருள்தான், ஆனந்தம்தான் என்று இப்பாடலில் அகத்தியர் கூறுகிறார்.  இதை ஒரு யோகி தனது மருளான மனத்தை நிறுத்தி, மனக்கண் கொண்டு இருளின் ஒளியாக அருள் பொருளாகப் பார்த்து அனுபவிக்கிறார். இந்த அருள் விளக்க முடியாதது.  இதைத்தான் வள்ளலார் அருள் பெரும்சோதி, தனிப் பெரும்கருணை என்கிறார்.

319. Describing the indescribable- the samadhi

Verse 319

ஒண்ணான நிச்சயத்தை உரைக்கவென்றால்

உண்ணாக்கும் அண்ணாக்கும் ஒன்றுங் காணேன்

கண்ணான பேரொளியை என்ன சொல்வேன்

கறுப்பல்ல வெளுப்பல்ல சிகப்புமல்ல

விண்ணான நீலமல்ல பச்சையல்ல

விளம்புதற்கு அரிதான அண்டத்துள்ளே

பண்ணான பாழ்வீட்டு ஈராருக்குள்ளே

பாய்ந்து தன்னை பார்க்க எல்லா மிருளாய்ப் போச்சே

Translation:

The singular definitude- if should be described

The uvula and the region above became one

The great effulgence, the eye, how can I describe it?

It is not black, white or red

It is not the sky blue, green

Within the difficult-to-describe universe

Within the house of “paazh”  twelve

Rushing within and if seen, everything will become dark.

Commentary:

Agatthiyar begins this verse saying that he will try to describe something which is indescribable and goes ahead to say that in the supreme state the “unnaakku annaakku” will become one.  In the physical world these words correspond to the uvula and the region in the skull above it.  Philosophically it means akara and ukara, the nirguna and saguna brahman become one.  It is the supreme effulgence, supreme consciousness, prakasha, which cannot be described in words.  He says that it is not black, white of red.  These colors correspond to various principles, They represent ida, sushumna and pingala nadi, tamas-satva-rajas, apara-para and parapara state of Sakthi etc.  Thus Agatthiyar indicates that this state is beyond any distinction.  Paazh is generally explained as complete destruction.  Here it means destruction of all distinctions.  Tamil Siddhas use this term to represent a zone between principles.  For example there is a paazh where atma tattva end and vidya tattva exist.  Thus it represents a zone which cannot be described.  The paazh refered to here corresponds to the zone beyond the dvadasantha where all distinctions terminate, the place where there is supreme existence.  Agatthiyar says that beyond the dvadasantha it is darkness. 

வார்த்தைகளால் விளக்க முடியாத ஒன்றை இப்போது விளக்கப்போகிறேன் என்று கூறி இப்பாடலைத் தொடங்கும் அகத்தியர் சமாதியின் உச்ச நிலையில் அண்ணாக்கும் உண்ணாக்கும் ஒன்றாகும் என்கிறார்.  பொதுவாக இந்தச் சொல் சிறு நாக்கையும் அதற்கு மேல் இருக்கும் இடத்தையும் குறிக்கும்.  இந்த வார்த்தைகளைக் கூர்ந்து பார்த்தோமானால் அது அகாரமும் உகாரமும் ஒன்றாகும் என்பதாகவும் தோன்றுகிறது.  அகாரம் நிர்குணப் பிரம்மனையும் உகாரம் சகுணப் பிரம்மனையும் குறிக்கின்றன.  இவ்வாறு உச்ச நிலை என்பது சகுணப் பிரம்மனும் நிற்குணப் பிரம்மனும் ஒன்றாகும் நிலையைக் குறிக்கிறது.  இந்த நிலை பேரொளி நிலை என்றும் அது கருப்பு, சிவப்பு, வெளுப்பு அல்ல என்றும் அவர் கூறுகிறார்.  பேரொளி என்பது பரவுணர்வு.  மேலே கூறிய நிறங்கள் பல தத்துவங்களைக் குறிக்கின்றன.  அவை முறையே இடை, பிங்கலை மற்றும் சுழுமுனை நாடி, தமஸ், ரஜஸ் மற்றும் சத்துவ குணங்கள், அபரா பராபரா மற்றும் பரா சக்தி நிலைகளைக் குறிக்கின்றன.  இவ்வாறு அது நிறமற்றது என்று குறிப்பிடுவது அது வித்தியாசங்களற்ற ஒருமை நிலை என்பதை விளக்குகிறது.  இது பண்ணிரண்டைக் கடந்த பாழ் என்றும் அங்கு இருப்பது இருள் என்றும் அகத்தியார் கூறுகிறார்.  பாழ் என்பது பொதுவாக சர்வ நாசம் என்பதைக் குறித்தாலும் இங்கு நாசம் அடைவது பாகுபாடுகளே.  பாழ் என்ற சொல்லை விளக்க முடியாத ஒரு நிலையைக் குறிக்க சித்தர்கள் பயன்படுத்துகின்றனர்.  உதாரணமாக ஆத்மதத்துவங்களுக்கும் வித்யா தத்துவங்களுக்கும் இடையே ஒரு பாழ் உள்ளது.  இங்கு குறிப்பிடப்படும் பாழ் துவாதசாந்தத்தைக் கடந்த நிலை.  ஒருமை நிலை. அது இருள் என்கிறார் அகத்தியர்.   

318.Difficulty of these steps

Verse 318

தன்னைத்தான் தானறிந்து பார்க்கும்போது

தத்துவமாய் நின்றதொரு தொண்ணூற்றாறும்

எண்ணத்தான் துலையாது ஆசாபாசம்

என் சொல்வேன் பஞ்சகர்த்தாள் பஞ்சபூதம்

கண்ணைத்தான் தானறிந்து கண்ணில் காணும்

கலையான ரவி மதியும் சுடர்கள் மூன்று

உண்ணத்தான் உகந்தமணம் ஊனிப்பார்க்க

உண்மைஎன்ற நிச்சயத்தை உரைக்கொண்ணாதே

Translation:

Knowing Self by oneself

The ninety six principles

Desires and attachments will not leave by mere thinking

What can I say!  The five effectors, the five elements

Knowing the eye, will be seen in the eye

The three kalaa- ravi, madhi and flame

Wishing to consume, planting the mind and see it

The truth, the definitude- one cannot verbalise it.

Commentary:

Even though the steps of ashtanga yoga seem easy to achieve, Agatthiyar describes how difficult they actually are.  He says the ninety six princples which lead to desire and attachment will not leave a person easily.  The ninety six principles comprise of 36 tattva (24 atma tattva (5+5 senses, 5+5-elements and their actions, 4 modifications of the mind), 7 vidya tattva (kalaa, kaala, niyathi, raga etc) 5 siva tattva) and 60 thaathvika or derivatives of tattva.  For example, blood is a derivative of water principle.  These lead to soul’s experiences which lead to attachment and desires.  These principles are only instruments, the one who enjoys the experiences through the instruments is the soul.

The eye he refers to is the eye of discrimination.  There is a wrong notion that the material eye that we have will reveal us the truth about principles.  This is not correct.  Ravi, madhi and agni are generally interpreted as sun, moon and fire.  Actually they are not the material sun, moon and fire we see in nature.  They are instruments kalaai through which knowledge is acquired.  Agatthiyar finishes the verse stating that the experience at the pinnacle of Samadhi is beyond verbal description.

அஷ்டாங்க யோகத்தைப் பயிற்சி செய்யாமல் வெறுமே படிப்பவர்கள் அதன் படிகள் எவ்வளவு எளியவையாக இருக்கின்றன என்று எண்ணலாம்.  அத்தகைய கருத்து எவ்வளவு தவறு என்று அகத்தியர் இதில் உள்ள கஷ்டங்களைச் சுட்டிக்காட்டுவதன் மூலம் நமக்குப் புரிய வைக்கிறார்.  தொண்ணூற்றாறு தத்துவங்கள் என்பவை 36 தத்துவங்கள், மற்றும் 60 தாத்துவிகங்கள் என்பவற்றின் கூட்டாகும்.  முப்பத்தாறு தத்துவங்கள் என்பவை இருபத்து நான்கு ஆத்ம தத்துவங்கள், ஏழு வித்யா தத்துவங்கள் மற்றும் ஐந்து சிவதத்துவங்கள்.  இவற்றிலிருந்து தோன்றுபவை தாத்துவிகங்கள்.  உதாரணமாக ரத்தம் என்பது நீர்த்தத்துவத்திலிருந்து தோன்றுகிறது.  இந்த தத்துவங்களின் மூலம் ஆத்மா அனுபவங்களைப் பெறுகின்றது.  இந்த அனுபவங்கள் ஆசை பாசத்துக்கு வித்திடுகின்றன.  இந்த ஆசை பாசங்கள் எளிதில் ஒருவரை விட்டு விலகமாட்டா என்று அகத்தியர்  கூறுகிறார். 

அடுத்து அவர் கண்ணில் காணலாம் என்று கூறுகிறார். அவர் கூறுவது ஸ்தூல கண்ணல்ல.  மூன்றாவது கண் எனப்படும் உயருணர்வே இங்கு குறிப்பிடப்படும் கண்ணாகும்.  அதேபோல் ரவி, மதி மற்றும் அக்னி என்பவை வெளியுலகில் உள்ள சூரியன், சந்திரன் மற்றும் தீ அல்ல.  இவை அறிவைத் தரும் கலைகளாகும்.  சமாதியின் உச்சியில் பெரும் அனுபவத்தை வார்த்தைகளால் விளக்க முடியாதது என்று கூறி அகத்தியர் இப்பாடலை முடிக்கிறார்.

316. Aarooda samadhi

Verse 316

ஒன்றான ஆரூட சமாதி கேளு

உண்மையுள்ள புலத்தியனே யருமையாக

கண்டதொரு காக்ஷிஎல்லாமனத் தீபமென்று

கால்பிடித்து நடுவேறி முடிமேலாக

விண்டதொரு பஞ்சரிவை யறிவால் நீக்கி

வேதாந்த தருமவெளி ஒளித்தன்னோடே

நின்றாடிக் கொண்டு சிவஜோதியாகி

நின்றதினால் ஆரூட சமாதியாச்சே

Translation:

Listen about the singular aarooda Samadhi

The truthful Pulathiya!  As the most special

As all the scenes observed as the lamp of the mind

Holding on to the leg/air, climbing in the middle up to top/head

Removing the knowledge through the five through awareness

Along with Vedanta dharma space effulgence

Remaining there dancing, becoming Siva jyothi

Remaining so is aarooda Samadhi.

Commentary:

Agatthiyar explains aarooda Samadhi as remaining as Siva jyothi, the flame of awareness.  This occurs when everything perceived through the five- senses, elements, their subtle qualities, principles or tattva are considered as the flame of consciousness Agatthiyar says remaining in that state dancing as siva jyothi is aarooda Samadhi. 

When we look at the verse carefully it becomes clear that aarooda Samadhi is remaining with awareness as the mode of perception, the yogin remaining in a pure awareness state.  However, we also realize that this is not the ultimate state as the yogin has not “become” that state.  This is the supreme goal.  Thus, Samadhi gives a taste of the ultimate.

ஆரூட சமாதியை இப்பாடலில் விளக்குகிறார் அகத்தியர்.  காணும் காட்சிகள் அனைத்தும் மனத்தினால் ஏற்படுகின்றன என்று உணர்ந்து, ஐந்தான கருவிகள், கரணங்கள், பூதங்கள், தன்மாத்திரங்கள், தத்துவங்கள் என்பவற்றினால் அறிவு பெறுவது என்பதை விலக்கி தூய அறிவினால் அனைத்தையும் அறிவது, மற்றும் அந்த அறிவினுடன் சிவ சோதி அல்லது பரவுணர்வுடன் இருப்பதே ஆரூட சமாதி என்கிறார் அகத்தியர். 

இப்பாடலைக் கூர்ந்து நோக்கினால் ஆரூட சமாதி என்பது தூய அறிவு நிலையில் இருப்பது என்பது புரிகிறது.  இதனால் சமாதி என்பது உச்ச நிலையல்ல, அது உச்ச நிலையின் ஒரு துளி என்பது புரிகிறது.  ஆரூட சமாதியை அடையும் யோகி “அதுவாகவே” மாறுவதே உச்ச நிலை.  சமாதி, இந்த உச்ச நிலை எவ்வாறு இருக்கும் என்பதைக் காட்டுகிறது.