Verse 426
தானென்ற மவுனாதி மவுனமாது
தனையறிந்த காலமதில் தானேதானாய்
தேனென்ற திவ்வியரச பானங்கொள்ள
சிவந்த மலர்க்குவிந்தபூ விரிந்தகாலம்
ஊனென்ற மதுராச மெழுகுதன்னில்
உகந்து மனங்கொண்டு வாய்வேகமாகி
கோனென்ற குருவருளா லுருஞ் சிவாங்கி
குவிந்தமலர்க் கனிந்த மணி சுவைத்து வாங்கே
Translation:
The silence,
the original silence, is the lady
At the time
when self was realized
To consume the
honey-like drink of divya ras
At the time
when the ruddy flower bloomed
In the body,
the madhu raja wax
Becoming happy
mentally, the air picking up speed
Drawing it in
forcefully, by guru’s grace
The closed flower,
the matured jewel, receive it tasting it.
Commentary:
Agatthiyar is
talking about the amrit that flows as a result of vaasi yogam. He calls it divya rasa paanam. When this occurs the chakra are fully opened.
He calls this as the time when the red hued flower bloomed fully. The body is called madhu raja mezhugu or
madhu raja wax. The prana flows with a
great force. At this time the amrit
starts flowing. Agatthiyar says that
this occurs due to guru’s grace and that one should suck it in with force. He also calls this as the matured jewel and
says that one should enjoy tasting it.
அமிர்தம் சுரக்கும் நிலையைப் பற்றி இப்பாடலில் கூறுகிறார்
அகத்தியர். அமிர்தத்தை அவர் திவ்ய ரச
பானம் என்கிறார். தேன் போல இனிக்கும் அது
சுரக்கும்போது பூக்களாகக் குறிக்கப்படும் சக்கரங்கள் முழுவது விரிந்த நிலையில்
இருக்கின்றன. மனம் ஆனந்த நிலையில்
லயித்திருக்கிறது. வாயு அல்லது பிராணம்
மிக வேகமாக ஓடியவாறு இருக்கிறது. அப்போது
மதுராஜமெழுகு எனப்படும் உடலில் குருவருளால் அமிர்தம் சுரக்கிறது. அதை ஒருவர் சுவைத்தவாறு உறிஞ்ச வேண்டும்
என்கிறார் அகத்தியர்.
No comments:
Post a Comment