271. Strip the elephant and learn about poornam

Verse 271

வடிவமாக இருப்பதுவே சந்தோஷமாகும்

வரிசையுடன் ஆகம புராணந்தன்னை

பதிவாக விட்டுவிட நின்றுகொண்டு

பத்தியுடன் வேதாந்த பொருளென்றெண்ணி

முடிவாக அத்திவுரித் தடிமேல் நின்று

முன்பின்னாயாகுகின்ற முறையாதென்று

அடியார்கள் சொல்லுகிற கருவைக் கேளு

அவர்சொல்லும் பூரணமு மறிந்துபாரே

Translation:

Being in that form (of bliss) is happiness

Along with Agama and Purana

Leaving them and remaining in that state

Thinking with devotion that it is the object of Vedanta,

Pealing the elephant and remaining at the lower site (muladhara)

The method of reversing top and bottom

Listen to the essence that devotees/those who are experts of the lower site say

Learn about the fully complete they say and see it.

Commentary:

Agatthiyar finishes the explanation of santhosha and begins describes how one should approach the Vedanta.  He is setting the stage for Vedanta sravanam which is the next niyama.
He says that one should understand the true meaning of Agama and Purana and leave the unnecessary and distracting parts. One should consider self as the object of Vedanta.    

In the next Agatthiyar says “atthivurithu adimeethu ninru”.  This expression is interesting.  Literally, it means skinning the elephant and remaining at the foot, bottom.  Atthi also means fig tree.  Here Atthi means hasthi or elephant.  The elephant represents the muladhara.  Skinning it or exposing it means waking the kundalini and starting the process of ascendence.  Adi means foot.  Muladhara is the adi or foot, sahasrara is the mudi or top.  This is said with respect to the prana which remains in the muladhara and climbs up.  Reversing it means the prana reaching sahasrara.  This represents the supreme state.  In the next line we find the word “adiyaar”.  Generally it means devotees.  Here it has an interesting meaning, it can explained as those who possess adi, the experts of adi or muladhara, that is, kundalini yoga.  Only they can describe the experience.  Agatthiyar tells Pulathiyar to learn about this technique from them and experience the poorna or fully complete, Divine.

சந்தோசம் என்றால் என்ன என்று கூறி வந்ததை இப்பாடலில் முடிக்கிறார் அகத்தியர். அதன் பிறகு வேதாந்தத்தை எவ்வாறு அணுக வேண்டும் என்று கூறுகிறார்.  இதன் மூலம் வேதாந்த சிரவணத்தை விளக்கப் போகிறார்.
ஆகமங்களும் புராணங்களும் உண்மையில் எதைக் குறிக்கின்றன என்பதை ஒருவர் புரிந்துகொள்ள வேண்டும்.  அவை வழிகாட்டிகள்தான். அவற்றின் மூலப்பொருள் வேதாந்தத்தினால் விளக்கப்படும் உண்மைப்பொருள் என்பதைப் புரிந்துகொள்ள வேண்டும். 

அடுத்த வரியில் அகத்தியர் “அத்திவுரித்து அடிமீது நின்று” என்கிறார்.  அத்தி என்பது அத்தி மரம், யானை என்று இருபொருள் பெறும்.  அத்தி உரித்து என்பது யானை குறிக்கும் மூலாதாரத்தில் உள்ள குண்டலினியை எழுப்பி அங்கு பிராணனை நிறுத்தி அதை மேலே ஏற்றுவது என்று பொருள். இவ்வாறு செய்வது முன் பின்னாக்கும் என்கிறார் அகத்தியர். முன்னே பிராணன் இருக்கும் இடமான மூலாதாரத்திலிருந்து அதைப் பின் இடமான சகஸ்ராரத்துக்கு மாற்றுவது அதாவது குண்டலினியை எழுப்பி சகஸ்ராரத்தை அடையச் செய்வது என்று பொருள்.  இந்த அனுபவத்தை அடியார்களிடமிருந்து அறிந்துகொள்ள வேண்டும் என்றும் அகத்தியர் கூறுகிறார்.  அடியார் என்ற சொல் ஒரு சுவாரஸ்ஸியமான பொருளைத் தருகிறது.  அடியை உடையவர்கள், அடி அதாவது மூலாதாரத்தை அறிந்தவர்கள் அடியவர்கள்.  இவர்களே குண்டலினி அனுபவத்தைப் பெற்றவர்கள்.  அவர்களது விளக்கமே உண்மையான விளக்கமாகும் என்று அகத்தியர் இங்கே குறிப்பிடுகிறார்.  அவர்களிடமிருந்து பூரணத்தை அறிந்து பார் என்று அவர் புலத்தியருக்குக் கூறுகிறார். 

269. Tapas and santhosha

Verse 269

சொல்லான நமக்குவந்த சொந்தமேது

சோத்தியந்தான் வந்தவகை எதுதானென்றும்

நல்லான வருத்தமதாய்ப் பார்த்துப் பாத்து

நன்மையுடன் நிரந்தரமு மாலோசித்து

பொல்லாது பூணதெல்லாம் விருத்தி பண்ணி

புத்தியுடன் திடப்படுதல் தபசாச்சப்பா

நில்லாமல் கிடைத்தமட்டும் சந்தோஷித்து

நன்மையுடன் இருப்பதுவே சந்தோஷங்காணே

Translation:
How did we get the relationships

That which is dimished (time) what is that?

As happiness and sorrow

Contemplating on this eternally

Realizing all that are evil and those that were adorned unnecessariy

Becoming mentally firm about (all these) is tapas

Being content with what is obtained 
Remaining happy is santhosha. See!

Commentary:

Agatthiyar lists the niyama beginning with tapas and santhosha.   He says that one should examine one's various relationships, things that diminish in life (such as time), things that which leaves a person etc. One should contemplate on these incessantly until one gets clarity after which one should remain firmly in one’s conviction.  He calls this as tapas.  Thus tapas is not going to the forest or starving oneself or performing austerities that trouble the body.  It is questioning the truth about everything, coming to a conclusion and remaining firmly in the convictions.  The previous step, yama will help in this. Agatthiyar explained yama as learning the Vedanta sara or essence of Vedanta from a true and expert guru.  This will help the person realize the answers for the above questions raised as a part of niyama.  After reaching the conclusion that person should remain firmly in his conclusions.  
He should not specifically seek pleasure but enjoy whatever comes his way.  Remaining good is happiness and one should live so.

Santhosha, the next niyama is being contented with what one has in life.  

இப்பாடலில் அகத்தியர் தபஸ், சந்தோசம் என்ற நியமத்தின் இரு பகுதிகளை விளக்குகிறார்.  தபஸ் என்பது ஒருவர் தமது உறவுகளை, தன்னை விட்டு விலகுபவற்றைப் பற்றி, எவற்றை விலக்க வேண்டும் என்பதைப் பற்றி நன்கு சிந்தித்து அவற்றைப் பற்றி ஒரு முடிவுக்கு வந்து அந்த முடிவில் அசையாமல் இருப்பது. இவ்வாறு தபஸ் என்பது உடலை வருத்திக்கொள்ளும் செயலல்ல என்று கூறுகிறார் அகத்தியர்.
அகத்தியர் எழுப்பியுள்ள கேள்விகளுக்கான பதில்களைப் பெற முந்தைய படியான இயமம் ஒருவருக்கு உதவும்.  இயமம் என்பது வேதாந்த சாரத்தை குருமுகமாக அறிவது என்று முந்தைய பாடலில் அகத்தியர் கூறினார்  இந்த பதில்களைப் அறிந்துகொண்டு ஒருவர் தானாக சந்தோஷத்தைத் தேடாமல் வரும் சந்தோஷத்தை அனுபவிக்க வேண்டும்.  உண்மையான சந்தோசம் என்பது இருப்பதைக் கொண்டு திருப்தியடைவது என்று அவர் கூறுகிறார். 

268. Niyama- 1

Verse 268

நியம வகை

அறிவான மரையினுள்ளே பிரிந்ததென்னும்

அப்பனே நிஷ்களமாஞ் சந்திராயணத்தை

நெறியான விரதமதாய் சரீரம்வத்தி

நேர்மையுட னிருப்பதையோ தபசென்பார்கள்

விரிவான சத்தியந்தான் என்பதேது

விபரமெல்லாம் வித்தைஎன்று சொல்வதேது

சரியாக தானென்னப் பட்டதாரு

சங்கையுடன் நானென்ற சொல்தான் ஆரே

Translation:

Types of Niyama

As that which was found in Veda born from knowledge
Son, the faultless chandrayana
As proper austerity, with the body becoming emaciated

Will they call that as tapas?

Elaborate truth, what is it?

All the details that are called vidya- what is called so?

Truly, who is called self?

Who says “I” with knowledge?

Commentary:

Niyama is said to be inner disciplines. Agatthiyar listed them in verse 249 as follows:

Tapas (austerity, perseverance), santhosha (contentment), aasthikam (faith in self, in god,), dhaanam (generosity), inner siva puja (isvara puja), siddhantha sravanam (listening to scriptures), sivam- right knowledge, sivamathi (reflection), vratha – japa and huta- mantra recitation and rituals.

Agatthiyar shows that us how these disciples becomes true austerities.  He says that performing austerities that starve the body are not tapas.  Chandrayana is a vrata or austerity when the person decreases his food intake from full moon upto newmoon day.  On the new moon day he fasts for the whole day.  Then, as the moon grows he also increases his food consumption until the full moon.  Agatthiyar says that this is not tapas.  According to him, questioning the truth of everthing is real austerity. He questions what is satyam or that which is immutable, what is self, what are real vidya or knowledge, what is self and who calls himself as Self. 

நியமங்கள் என்பவை உள்ளொழுக்கங்கள். அவை யாவை என்று அவர் பாடல் 249 ல் முன்பு கூறினார். அவை தபஸ், சந்தோசம், ஆஸ்திகம்,தானம், சிவ பூசை, சிவம், சிவமதி, சித்தாந்த சிரவணம், விரதம்- ஜபம் ஹுதம் என்பவை.
 இந்த முதல் பாடலில் அவர் தபஸ் என்றால் என்ன என்று விளக்குகிறார். உடலை வத்தச் செய்யும் சந்திராயணம் போன்றவை உண்மையான தவம் அல்ல என்று துவங்குகிறார் அவர்.  சந்திராயண விரதம் என்பது என்னவென்றால் ஒருவர் சந்திரன் குறைவதைப் போல தனது உணவை பௌர்ணமி முதல் அமாவசை வரை குறைத்துக்கொண்டே வந்து அமாவாசையன்று முழுப்பட்டினி கிடக்கிறார்.  மீண்டும் சந்திரன் வளர்வதைப் போல தனது உணவை சிறிது சிறிதாக அதிகரித்துக்கொண்டே வந்து பௌர்ணமியன்று முழு உணவு எடுத்துக்கொள்கிறார்.  இது உடலுக்கான உபாயம் மட்டுமே, உண்மையான தவம் இதுவல்ல என்கிறார் அகத்தியர்.  உண்மையான தவம் என்பது சத்தியம் அல்லது மாற்றமில்லாதது எது, அதனைப் பற்றிய விவரங்களான வித்தைகள் என்றால் என்ன, தான் என்பது என்ன, யார் இவ்வாறு தான் என்று கூறுகிறார் என்ற கேள்விகளை எழுப்புகிறார் அகத்தியர்.  இந்த கேள்விகளுக்கு விடைகாண்பதே நியமம் என்று இவ்வாறு குறிப்பால் கூறுகிறார் அவர்.

267. Conclusion on iyama

Verse 267

காணப்பா வேதாந்த சாரத்தாலே

காலமென்ற திருதிகளை காணேன் என்று

வீணப்பா வந்ததில்லைப் போனதில்லை

வேதாந்த குருமுகத்தை தெரிந்துகொண்டு

தோணப்பா எக்கால வஸ்து தானாம்

சுகமாக இருப்பதுமே சவுசமாச்சு

ஆணப்பா இயம மென்ற பதினொன்றுஞ்சொன்னேன்

அறிந்து கொண்டு நியமமதை அருளக் கேளே

Translation:

See son, by Vedanta sara

The drithi (good times) of time

There is nothing that happens and goes away/birth and death

Knowing the Gurumukham the Vedanta

Understand that (we are) the eternal entity

Remaining comfortably is state of purity

I told you about the eleven parts of yama

Now listen to me speak about niyama. 

Commentary:

Agatthiyar says that we are not perishable entities, we are not things that come up and die. We are eternal entities.  This knowledge is conferred upon us by Vedanta sara.  Remaining with understanding is drithi or mental fortitude.  We should understand this with the help of a Guru who will explain it clearly and appropriately for us.  Remaining with this knowledge is ultimate purity or saucham. 
Agatthiyar concludes the section on iyama with this verse and states that he will describe niyama next. 

நாம் தோன்றி மறைபவர்கள் அல்ல, வந்து போகுபவர்கள் அல்ல, எக்கால வஸ்து என்று கூறும் அகத்தியர் இந்த அறிவை ஒருவர் வேதாந்த சாரத்திலிருந்து பெறலாம் என்றும் அதை குருமுகமாக ஒருவர் அறியவேண்டும் என்றும் கூறுகிறார். இவ்வாறு மனவுறுதியுடன் இருப்பதே திருதி.  இதுவும் இயமத்தின் ஒரு பகுதி.   இவ்வாறு செய்தால் தவறான புரிதல்கள் தவிர்க்கப்படும்.  இந்த அறிவோடு இருப்பது சவுசம் அல்லது தூய்மை என்கிறார் அவர்.  இவ்வாறு தான் இதுவரை கூறிய பதினோரு வகையான இயமங்களைத் தொடர்ந்து இனி தான் நியமத்தை விளக்கப்போவதாகக் கூறி இப்பாடலை முடிக்கிறார் அகத்தியர்.

266. Mithaakaaram and saucham

Verse 266

அகிலமெல்லாந் தானாகி அசைவுமற்று

அகண்டபரி பூரணமா இருந்தோம் நாம்தான்

தகிலமேல்லாம் உண்டசலம் போலே நின்று

தன்னைப் போல் ஊரைப் பார்க்கில் மிதா சாரந்தான்

பகிலமென்றப் பிரதிகையும் நிறந்தன்னாலே

பரவிநின்ற பாசத்தைப் பருவமாக

ரகில மென்ற காமமொடு குரோதந்தன்னை

உட்சவுசம் புறச் சவுச மென்பார் காணே

Translation:

With the whole world becoming Self, without stirring

We remained as the all pervading fully complete (akanda paripuranam)

Remaining as the water/movement that consumed all the universes

Treating others as oneself- they say it is midhaacharam

The world, the replica, is due to color (by the self)

The attachment that remains spread as stages

The desire (kama) and hatred (krodha) the qualities

They would say inner and outer purification.

Commentary:

Agatthiyar is continuing to talk about control of food or mithakaaram.  The entity that is eating is the waters of pralaya.  He says that mithakaaram is remaining in the state of Brahman, without stirring, seeing everything as self, in the state of akanda paripurna, as if all the universes have been swallowed by the waters of pralaya is the state of Brahman.  This is mithaakaaram. 

Kashmir Saivam describes two stages while approaching the ultimate state.  They are (1) seeing everything as self (sadvidya), (2) seeing self as everything (sadasiva principle) and ultimate becoming everything.  Agatthiyar is describing the last state here.

Next, Agatthiyar describes saucham.  It means purification of dirt. Desire or kama is inner dirt and hatred or krodham is outer saucham.

மிதாகாரத்தைப் பற்றி இப்பாடலிலும் தொடருகிறார் அகத்தியர். இங்கு உண்பது பிரளய நீர்.  மிதாகாரம் எனபது பிரம்ம நிலையை, அசைவற்று, அனைத்தையும் தானாக, அகண்ட பரிபூரண நிலையில் எல்லாவற்றையும் உண்ட பிரளய நீரைப் போல இருப்பதே மிதகாரம் என்கிறார் அகத்தியர்.

காஷ்மீர சைவத்தில் உச்ச நிலையை அடையும் படிகளாக இரு நிலைகள் விளக்கப்படுகின்றன.  அவை அனைத்தையும் தானாகக் காண்பது, தானே அனைத்தும் என்பதைக் காண்பது மற்றும் உச்ச நிலையான தானே அனைத்தாகவும் ஆவது என்பவை.  இதில் முதல் நிலை சத்வித்யா என்று இரண்டாம் நிலை சதாசிவநிலை என்றும் அழைக்கப்படுகின்றன. இப்பாடலில் அகத்தியர் இந்த இரண்டும் நிலைகளையும் கடந்த உச்ச நிலையைக் குறிக்கிறார்.  இதனை அடுத்து அவர் சௌசம் என்பதை விளக்குகிறார்.  சௌசம் என்பது அழுக்கைத் தூய்மைப்படுத்துவது என்று பொருள்.  காமம் என்பது உள் சௌசம் குரோதம் என்பது வெளி சௌசம் என்று அவர் கூறுகிறார். 

265. Food and mukhti

Verse 265

இல்லையடா இதைவிட்டால் முத்தியென்று

ஏகாந்த எக்கியமா முனிதான் சொன்னார்

தொல்லையடா மற்றதெல்லாம் என்று பூண

சுகமான திருதிஎன்றதிதுவுமாச்சு

கல்லையடா ஆகாரச் சுருக்கில் மைந்தா

கருணையுடன் மிதாகாரம் என்பாரையோ

அல்லைஎன்ற சொற்பனத்தில் பத்தைத்தான் கண்டு

அடங்கி நின்றால் பிரபஞ்சம் அகிலந் தானே

Translation:

Mukhti is none other than this

The ekantha yagna mamuni said so

All others are trouble- if this is accepted

It became the comfortable drithi

Son, if the food is reduced

Or if food is consumed in moderation/or food with moderate taste is consumed

In the dream they will see the attachment

If they remain controlled, then the world is the universe.

Commentary:

Agatthiyar says that his definition of mukthi was in line with the words of Yagna mahamuni.  He is one of the seven rishis Agattiyar mentioned at the beginning of this world.  He said that they were the original souls that created other principles.  To realize the truth about mukhti one should reduce the food that is consumed and keep it in moderation.  one of the components of iyama is midhaakaaram or eating in moderation.  
All the attachments occur because of the quantity and nature of the food one consumes.   Thus, food leads to attachment.  Hence, the yogins are advised to be careful about what they eat.  Then one will be able to see the attachment and keep away from it.  If a person is able to do so then his world or locus will not be limited to this world only.  It will encompass all the universes.

தான் முக்தியைப் பற்றிக் கூறிய கருத்துக்களை யக்ஞய மகாமுனிவரும் கூறியுள்ளார் என்கிறார் அகத்தியர்.  உலகம் தோன்றியதைப் பற்றி விளக்கும்போது அகத்தியர் கூறிய ஏழு ரிஷிகளில் இவரும் ஒருவர்.

முக்தியைப் பற்றி உணர வேண்டும் என்றால் ஒருவர் உணவைக் குறைக்க வேண்டும் அல்லது மிதமான உணவை உண்ண வேண்டும் என்கிறார் அகத்தியர்.  மிதாகாரம் என்பது இயமத்தின் ஒரு பகுதி.  

உணவே ஒருவரது குணங்களைத் தீர்மானிக்கிறது.  எந்த உணவை எப்போது, எவ்வளவு உண்கிறார் என்பதைப் பொறுத்தே ஒருவரது செயல்கள் அமைகின்றன.  இவ்வாறு உணவைக் குறைத்தால் ஒருவரால் பற்று என்றால் என்ன என்று பார்க்க முடியும் என்கிறார் அகத்தியர்.  இவ்வாறு ஒருவர் பார்த்தால் அவரது உலகம் என்பது பிரபஞ்சமாக இருக்கும் என்றும் கூறுகிறார் அவர்.  அதாவது அவர் படைப்பைப் பற்றிய உண்மையை அறிவார் என்கிறார் அகத்தியர்.

264. Mukthi

Verse 264

காணடா அபினான சொப்பனத்தை

கசடான மனதாலே தாங்கலற்று

பேணடா தொய்தநிலைப் பெற்றாராகில்

பெருகி நின்ற சமயமிது பிலமாய்ப் பாரு

ஊணடா காரியத்தில் மனதிக்கோனை

உருகாமல் இருக்கிறதே தரித்திரமென்பார்

தோணடா  வேதாந்தத்தாலே முத்தி

சுத்தமுடன் அமைத்தொன்றும் இல்லை தானே

Translation:

See, the dreams- self interest, pride, 

Without having the mind indulge in them
If they remain in the dvandha state
It is religion.  See this clearly.

Plant the mind, the cause, the lord of the mind
firmly without melting- they call this poverty.

Think, mukti is due to Vedanta.

Purity is nothing other than this. 

Commentary:

Agatthiyar explains religion as having the mind not polluted by self interest, pride, happiness or sorrow.  The mind should be planted firmly at the causality, the lord of the mind.  One should remain in this state.  It is not clear why Agatthiyar calls this dharidhram or poverty.  One wonders whether he means druthi or mental fortitude.  It is also firmly believing that Vedanta will grant mukthi or liberation.
Dvandham means in the state of union.

அகத்தியர் சமயம் என்றால் என்ன என்று முதலில் விளக்குகிறார்.  மான அபிமானம், மகிழ்ச்சி துன்பம் ஆகியவற்றைத் தாங்காமல் த்வந்த நிலையில் இருப்பதே சமயம் என்கிறார் அவர்.  த்வந்தம் என்றால் ஒன்றாக இருக்கும் நிலை.  இதைத் தவிர மனம் உறுதியாக காரணம், மனதின் அரசன் எனப்படும் இறைவனிடம் ஊன்றப்பட்டு தனது நிலையை விட்டுப் பிறழாமல், உருகாமல் இருப்பது என்றும் அவர் கூறுகிறார். இவற்றை அவர் என் தரித்திரம் என்று கூறுகிறார் என்பது தெரியவில்லை.  அடுத்த பாடலில் கூறும் த்ருதி அல்லது மனவுறுதி என்பதுதான் இங்கு தரித்திரம் என்று குறிப்பிடப்பட்டுள்ளதோ என்பது தெரியவில்லை. 

263. What is religion?

Verse 263

சொல்லக்கேள் வேதாந்த சாஸ்திரமே செம்மை

சூதென்றலைந்த சமயமெல்லாந் தொல்லை என்று

அல்லக் கேள் திடப்படுத்தல் ஆக்ஷேபமாகும்

அடங்காத சத்துருவால் வியாதி பீடை

விள்ளக்கேள் இதுகளிலே புத்தி மலமற்று

விபரமுடன் இருக்கிறதே சமயமென்பார்

சொல்லக்கேள் சுகதுக்கம் உதிரபந்தம்

செகமாய்கை மான அபிமானம் கேளே

Translation:

Listen to my words. Vedanta sastra is the supreme

Other religions that were sought after are all nothing but deceit and trouble.   

Being so firmly is aakshepam. 

Uncontrollable enemy, disease, bad times

without having the mind afflicted by these

They would say remaining so is religion

Listen to me say this.  Happiness sorrow, relationships

The delusion of the world, honor and admiration, listen.

Commentary:

Agatthiyar seems to be continuing his explanation of aakshepam in this verse.  He seems to be objecting to other religions as those that should be sought after as they are nothing but deceit and trouble.  Agatthiyar is saying that people explain religion as having intellect free of affliction due to disease, enemies and sins. He explains the true meaning of religion in this verse and in the next. 

இப்பாடலில் ஆக்ஷேபம் என்பதன் விளக்கத்தைத் தொடருகிறார் அகத்தியர்.  பிற மதங்கள் தொல்லை, சூது என்று மறுப்பது, திடமாக இருப்பது ஆக்ஷேபம் என்று அவர் கூறுவதைப் போலத் தோன்றுகிறது. இதனை அடுத்து சமயம் என்றால் என்ன என்று அவர் விளக்கத் தொடங்குகிறார்.  சிலர் சமயம் என்றால் வியாதி, விரோதி மற்றும் பீடை ஆகியவற்றால் புத்தி மளமடையாமல் இருப்பது என்று கூறுவார்.  அது சரியில்லை என்று கூறிவிட்டு சமயம் என்றால் என்ன என்று அவர் கூறத் தொடங்குகிறார்.  

262. Aakshepam

Verse 262

பாரப்பா சித்தாந்தி சொல்லுவாரும்

பதிவான சமுசாரம் ஆகாதென்பார்

நேரப்பா தன்னுடம்பில் வருத்தம் விட்டு

நிசமாக சுகவருத்த லிதயந்தன்னில்

சாரப்பாத் தன்னனந்தம் வந்தாலுந்தான்

சாதகமாய் சத்துருவுக் கிதமே செய்யில்

பேரப்பா ஆக்ஷேப மிதைஎன்பார்கள்

பேய் மக்களிதுவல்ல சொல்லக் கேளே

Translation:

See son, the Siddhanthi will say

Worldly life is not to be desired.

Leaving the attachment to one’s body

Having sincere happiness and sorrow in the heart
Even if problems occur for one 

Do good to even one's enemies

They call this aakshepam

The ghostly people, this is not the truth, listen to me.

Commentary:

Agatthiyar seems to be describing another component, aakshepam, of iyama.  Aakshepam means objection.  However, none of the other works talk about this as a part of iyama.  He says that aakshepam is not refusing interest in one's body but seeking pleasure of the heart. It is not doing good to others even if that brings not so good consequences to one. He says these are not aakshepam and goes ahead to explain it in the next verse.

இப்பாடலில் அகத்தியர் ஆக்ஷேபம் என்ற விஷயத்தை விளக்குகிறார். ஆட்சேபம் என்றால் மறுப்பு.  இந்த சொல்லின் பொருள் ஒருவர் தனது உடல் வருத்தத்தை விட்டு இதய சுகத்தை நாடுவதல்ல, தனக்குத் துன்பம் வந்தாலும் பிறருக்கு, எதிரியாக இருந்தாலும்சரி, நன்மை செய்யவேண்டும் என்பதல்ல என்று கூறும் அகத்தியர் இந்த சொல்லை அடுத்த பாடலில் விளக்குகிறார்.
அகத்தியரைத் தவிர வேறு ஒருவரும் ஆக்ஷேபத்தை இயமத்தின் ஒரு பகுதியாகக் குறிப்பிடவில்லை. 

261. Brahma charya

Verse 261

பிரம்மம்

சொல்லாது ருதுகால மில்லா நேரம்

சுகமான பெண் வெறுத்தால் பிரம்மமென்பார்

உள்ளான சரீரமே சுபாவமாக                    

உத்தமனே லக்ஷணமா விருத்தியாலே

நல்லான பிரம்மமதே சுபாவமென்று

நன்மையுடன் நிரந்தரமும் ஆலோசித்தால்

வில்லான திதுபிரம்ம சரீரமென்று

விரிந்துரைப்பார் வேதாந்தி அறிவார் பாரே

Translation:

Brahman

Do not say, "When it is not the right time

Detesting the pleasure from a women is brahmam".

The body in its natural state
The supreme One! Due to its identity 
Having one's innate nature as that of the good Brahman. 
Thinking so permanently

The body will become brahma sareeram

The Vedantin will explain it in detail, see it.

Commentary:

The fourth quality in iyama is brahmacharya.  Brahma+charya is discipline concerning brahmam. Agathiyar explains the error in our perspective of this term.
Brahmacharya is generally considered as abstaining from physical pleasures.  "Some say that not seeking the pleasure of a woman unless it is the time for physical pleasure is brahmacharya.  Do not say that," he says.  "If you think at all times that the Jiva is Brahman as it is only a modification/manifestation of Brahman then it is Brahmacharya" says Agatthiyar.  He also adds that if one remains with that thought then one will get Brahma sareera.  This is the actual Brahma charya. 

இப்பாடலில் அகத்தியர் நான்காவது தன்மையான பிரம்மசரியத்தை விளக்குகிறார்.
பிரம்மம்+சரியை என்பதே பிரம்மசரியை.  இந்த சொல் எவ்வளவு தவறாகப் புரிந்துகொள்ளப்பட்டுள்ளது என்று காட்டுகிறார் அகத்தியர்.
"பொதுவாக மக்கள் ருதுக்காலம் அல்லாதபோது பெண்ணின்பத்தை விலக்குவதே பிரம்மசரியம் என்று சொல்லாதே" என்று தொடங்கும் அகத்தியர் ஜீவாத்மாவின் லட்சணம் அல்லது தன்மை பிரம்மமாக இருப்பதுதான் என்னெனில் அது பிரம்மத்தின் விருத்தி அல்லது மாறுபாடுதான் என்று கூறுகிறார். 

இவ்வாறு ஒருவர் தனது இயல்பான தன்மை பிரம்மம்தான் என்று நிரந்தரமாக நினைப்பதே பிரம்மசரியை என்றும் அவ்வாறு இருந்தால் பிரம்மசரீரம் கிட்டும் என்றும் இப்பாடலை முடிக்கிறார் அகத்தியர்.

260. sathyam and aarthikam

Verse 260

தானென்ற வஸ்துவையும் தவிர வேறே

சாதகந்தான் இல்லையென்று சஞ்சலித்து

பானென்ற சத்தியமாம் வாக்குக் காயம்

பத்தியுடன் சுத்தமதாய் பதிவாய்நின்று

ஆனென்றே இருக்கிறதை ஆத்தீகமென்பார்

அன்னாதசரா சரீரத்தை சுலபமாக்க

கோனென்று நிதானித்து பின்னையொன்று

கூறாதே ஆர்த்தீகம் என்று சொல்லே

Translation:

Other than the entity, Self,

There is no other sadhaka (practice)-deciding so,

The truth of vak (speech), and body

Remaining as purity with devotion

They will say remaining so is aartheekam

To make the intolerable life and world easy

Do not pause and say (I will do it) later

Say asthikam

Commentary:
There seems to be scribal error here.  In verse 248 he gave the list of the 11 activities which constitute iyama.  The first was ahimsa that he explained in the previous two verses.  Here, he seems to be explaining satyam and aartheekam.
Satyam according to siddhanthin is not uttering lies.  According to Vedantin it is realizing and remaining with the firm belief that there is no other practice that is essential than that of Self.  Thus one understands self through self.  
Then Agatthiyar seems to be explaining a quality called aartheekam.  Line 5 calls this as aatheekam which sounds like aastheekam.  However, aastheekam is a quality generally considered as niyama, the next limb of ashtanga yoga.

Aartheekam means one's natural quality.  Agatthiyar says that remaining with purity of words, actions and devotion is aartheekam.  This should be one's inherent nature.

In the list given in verse 248 Agatthiyar called this the third quality which is wrongly written as anthikam. 

இப்பகுதியில் உள்ள பாடல்களில் பல எழுத்துப் பிழைகள் உள்ளன.  
இப்பாடலில் அகத்தியர் சத்தியத்தையும் மூன்றாவது தன்மையான ஆர்த்திகத்தையும் விளக்குகிறார்.  பாடல் 248ல் இது தவறாக அந்திகம் என்று அழைக்கப்பட்டுள்ளது. 

சத்தியம் என்பது பொய்பேசாமை என்று சித்தாந்தி கூறுவார். வேதாந்தியோ சத்தியம் என்பது தன்னை அறிவதைவிட வேறு சாதனை இல்லை என்று உணருவதையே சத்தியம் என்பார் என்கிறார் அகத்தியர்.
இதனை அடுத்து அவர் ஆர்த்திகத்தை விளக்குகிறார். ஆர்த்திகம் என்பது ஒருவரது இயற்கையான தன்மை.  இந்த தன்மை எவ்வாறு இருக்க வேண்டும் என்றால் மனம் சொல் செயல் ஆகியவை தூய்மையானவையாக, பக்தி நிறைந்தவையாக இருக்கவேண்டும் என்கிறார் அகத்தியர். இந்த சொல் ஐந்தாம் அடியில் ஆத்திகம் என்று அழைக்கப்பட்டுள்ளது.
ஆஸ்திகம் என்பது நியமத்தின் ஒரு அம்சம்.
பொதுவாக இயமத்தில் உள்ள சில தன்மைகள் நியமங்களாகக் கருதப்படுகின்றன.  

259. Yama according to Vedanthin

Verse 259

கேளடா கைகடந்தைம் பொறிவழியில் நின்று

கிருபையுடன் அகண்டம்என்ற பூரணத்தை மைந்தா

வாழடா அறிந்து பர சித்தனாகி

வகையான ஆதிவர்ணாச் சிரமத்தாலே

கோளடா விகற்பமெல்லாங் கண்டு தள்ளி

கூர்மையுடன் மாறாமல் அங்கிசையாய்ச் சார்ந்து

ஆளடா அல்லிநின்ற நீரைப் போலே

அமர்ந்திருந்த அங்கிசைதான் என்பாரப்பா

மாளடா மயங்கிநின்ற பொய்யை விட்டால்

மகத்தான சத்தியந்தான் என்பார்தானே

Translation:

Listen son, remaining in the path beyond the five senses

With mercy, son, the expansive fully complete

know it and live as a Para Siddhan.

By the original varna ashrama

See all the distinctions and push them away, 
live with clear perception, associating with ahimsa.

Like water on lily leaf

They will say, "remaining so is ahimsa"

If the fallacy that causes delusion is left

It is the magnificent truth (satyam) they will say.

Commentary:

Agatthiyar says that a Vedantin would explain yama as follows: going beyond the effects of the senses, remaining associated with the Divine who is unlimited and fully complete, living as one whose thoughts or chittam is eternally associated with Param, living according to one’s original varna or family and ashrama- position according to one’s time in life, dismissing all the distinctions, living like water that remains on a lily leave which remains associated with the leaf but does not merge with it or get influenced by it and leading a life where all the delusions are gone away is yama.

ஒரு வேதாந்தி யமத்தை எவ்வாறு விளக்குவான் என்று இப்பாடலில் அகத்தியர் கூறுகிறார். இயமம் என்றால் என்னவென்றால்: புலன்களின் தாக்கத்தைக் கடந்து அகண்ட பரிபூரணமான இறைவனைச் சார்ந்து, எப்போதும் பரத்தையே சித்தத்தில் கொண்டவனாய் தான் பிறந்த வர்ணம் அல்லது குலம், ஆஸ்ரமம் அல்லது வாழ்க்கையில் தான் இருக்கும் பிரம்மச்சாரி, சம்சாரி, போன்ற நிலைக்கு ஏற்றவாறு வாழ்ந்து, எவ்வித வேறுபாடுகளையும் ஏற்றுக்கொள்ளாமல் தனது நிலை மாறாமல், அல்லி இலையின் மீது அதன்மேல் இருந்தாலும் ஒட்டாமல் இருக்கும் நீரைப் போல சம்சாரத்தில் இருந்தாலும் அதனால் பாதிக்கப்படாமல் வாழ்ந்து பொய்யையும் மயக்கத்தையும் ஏற்படுத்துபவற்றை முற்றும் தள்ளி பெரும் உண்மையுடன் வாழ்வதே இயமம்.

இதுவே இயமத்தைப் பற்றி வேத்தந்தி கொண்டிருக்கும் கருத்து என்கிறார் அகத்தியர்.

258. Yama according to a siddhantin

Verse 258

இயம வகை

நில்லப்பா அஷ்டாங்கம் எட்டுமாச்சு

நேராக இயமமென்ற பத்துங் கேளு

சொல்லப்பா லக்ஷணத்தைச் சொல்லுகிறேன் கேள்

சுகமான நரமிருக பக்ஷி என்றும்

விள்ளபா உந்தனிட சுகதுக்கம்போல

மேன்மை பெற பார்க்க அங்கிசைஎன்பார்கள்

நல்லப்பா சித்தாத்தி சொல்லுவது மைந்தா

நாட்டமுடன் வேதாந்தி சொல்லுவதுங் கேளே

Translation:

Types of yama

Stop son the ashtanga became eight

Listen about the ten yama

I will tell you the details
People, animals and birds-

consider their happiness and sorrow like yours
If you consider so then it is ahimsa

These words of siddhanthi is good, son,

Listen to what vedanthi says.

Commentary:

Agatthiyar is beginning to explain yama or iyamam.  Unlike the previous steps Agatthiyar is explaining this elaborately.  He listed the other steps before and is now beginning to explain them in detail, beginning with yama.

He begins with details about ahimsa.  He calls it angisai.  He says that a Siddhantin will say that ahimsa is considering the happiness and sorrow of other lifeforms as one's own.
He will describe the opinion of a Vedantin next.

அஷ்டாங்க யோகத்தின் எட்டு படிகளை விளக்கிக்கொண்டிருக்கிறார் அகத்தியர்.  இந்த யோகத்தின் முதல் படி இயமம்.  பிற படிகளை மேற்பாடல்களில் அவர் சுட்டிக்காட்டிவிட்டு மேலே விளக்கப்போகிறார்.  இயமத்தை முதலில் குறிப்பிடாமல் இங்கு குறிப்பிட்டு விளக்கவும் செய்கிறார்.

இயமம் என்றால் என்ன என்று ஒரு சித்தாந்தி எவ்வாறு விளக்குவான் என்று இப்பாடலில் அகத்தியர் கூறுகிறார். எல்லா உயிர்களின் சுக துக்கங்களையும் ஒருவர் தனது சுக துக்கத்தைப் போல எண்ணுவதே அகிம்சை என்று ஒரு சித்தாந்தி கூறுவான் என்கிறார் அவர்.  அகிம்சையை அவர் அங்கிசை என்று அழைக்கிறார்.
 அடுத்த பாடலில் ஒரு வேதாந்தி என்ன கூறுவான் என்று விளக்குகிறார் அகத்தியர்.

257. Types of samadhi

Verse 257

சமாதி வகை

நாடவே சமாதி ஐந்தும் சொல்லக் கேளு

நாதாந்தத் தத்துவலய சமாதியொன்று

கூடவே விகற்பமாஞ்சமாதியொன்று

குறியான நிர்விகற்பச் சமாதியொன்று

தேடவே சஞ்சார சமாதியொன்று

தீர்க்கமுள்ள அருள் பெருகுஞ் சமாதி யொன்று

ஆடவே சமாதிவகை ஐந்தும் பார்த்து

அஷ்டாங்க யோக மென்ற எட்டில் நில்லே

Translation:

Types of Samadhi

Listen to me tell you about types of Samadhi

Nadhantha tattva laya Samadhi

The vikalpa Samadhi to join

Nivikalpa Samadhi the target

Sanchaara Samadhi through search

The lengthy graceful Samadhi

Thus seeing the five types of Samadhi

Remain in the eight of the ashtanga yoga

Commentary:

Agatthiyar lists the five types of Samadhi as tattva laya Samadhi, vikalpa Samadhi, nirvikalpa Samadhi, sanchaara Samadhi and arul perugum Samadhi or the Samadhi where grace emerges greatly. 

He tells Pulatthiyar to know about these five types of Samadhi and proceed in the ashtanga yoga.

அகத்தியர் இப்பாடலில் ஐவகை சமாதிகளைக் கூறுகிறார்.  அவை தத்துவ லய சமாதி, விகல்ப சமாதி, நிர்விகல்ப சமாதி, சஞ்சார சமாதி மற்றும் அருள் பெருகும் சமாதி என்பவை ஆகும்.  இந்த ஐந்தையும் பார்த்து அஷ்டாங்க யோகத்தில் புகும்படி அகத்தியர் புலத்தியரிடம் கூறுகிறார்.  

256. Dhyana-2

Verse 256

ஒன்றாக விஸ்வமென்ற தியானமொன்று

உத்தமனே பிரணவத்தின் தியானமொன்று

நின்றாடும் நிராதார தியானமொன்று

நிசமான தியானவகை பத்துமைந்தா

அண்டர்தொழுஞ் சற்குருவைத் தியானம்பண்ணி

அகண்ட பரி பூரணமா அறிவில் நின்று

நன்றாக சிவயோகத் திருந்துகொண்டால்

நாதாந்த முத்தரென நாடுவாரே

Translation:

The dhyana of the universe as singularity

The supreme one! The dhyana of pranava

The dhyana of the unsupported centers that dance

The types of dhyana are ten

Contemplating on the Sathguru whom the devoted salute

Remaining in the expansive fully complete consciousness

If you remain well in the Sivayogam

They will seek calling you nadhantha muktha

Commentary:

Agatthiyar is continuing the list of types of dhyana.  They are contemplating the universe as singularity, the dhyana of pranava and the dhyana of the niradhara or unsupported energy centers.  If one performs these ten types of dhyana and the dhyana of Sathguru and Akanda Paripurna arivu or consciousness, that is, remain in Sivayogam everyone will seek you as the nadhantha mukhta or the liberated soul who has gone beyond the state of nadha, one who remains as pure consciousness.

பத்து வகை தியானங்களை இப்பாடலிலும் தொடருகிறார் அகத்தியர்.  அவை உலகத்தை ஒன்று என்று தியானிப்பது, பிரணவ தியானம் மற்றும் நிராதார தியானம் என்பவை.  இவ்வாறு தியானம் செய்து சத்குருவையும் அகண்ட பரிபூரண அறிவில் நின்றால், அதாவது சிவயோகத்தில் இருந்தால் அனைவரும் அந்த யோகியை நாதாந்த முக்தர் என்று நாடுவர் என்கிறார் அகத்தியர்.